Wat zijn bijtafwijkingen en hoe worden ze vandaag behandeld?

Afwijkingen van de beet zijn verschillende soorten afwijkingen van de normale opstelling van de tandrijen ten opzichte van elkaar. Dergelijke afwijkingen kunnen zowel bij volwassenen voorkomen (bijvoorbeeld na de uitbarsting van verstandskiezen of als gevolg van een verwonding), en bij kinderen tijdens de periode van groei en de vorming van het dentofaciale systeem.

De ernst van abnormale occlusie kan aanzienlijk variëren - afhankelijk van de ernst van de pathologie, worden I, II en III graden onderscheiden. Zelfs vrij onbeduidende malocclusie veroorzaakt echter soms zeer ernstige problemen voor iemands normale leven, variërend van psycho-emotionele tot eetproblemen.

Laten we het daarom hebben over wat voor soort occlusieanomalieën er bestaan ​​en welke behandelmethoden de moderne tandheelkunde in een bepaalde situatie biedt. En, belangrijker nog, We zullen zien welke preventieve maatregelen ouders kunnen nemen om hun kind in de toekomst te beschermen tegen bijtende problemen..

 

Wat zijn bijtafwijkingen?

Orthodontisten gebruiken in hun praktijk de classificatie van Angle.Hij selecteerde 3 soorten bijten, afhankelijk van hoe de eerste kiezen (dat wil zeggen de zogenaamde kiezen) samenkomen.

De eerste klasse van Angle wordt beschouwd als de norm van occlusie, een soort standaard, die de orthodontist probeert te bereiken, als er afwijkingen zijn van de normale tandverhoudingen. Er werd onthuld dat juist het sluiten van de tanden volgens de eerste klasse van Angle de meest fysiologische is voor het gehele dentale systeem van de persoon.

De tweede en derde klassen van Hoekbijtwondanomalieën zullen hieronder in detail worden besproken.

Op een briefje

Tegenwoordig classificeren orthodontisten de sluitingsafwijkingen in het laterale deel van de tanden als sagittale anomalieën en de afwijkingen in het voorste deel van de tanden als verticale bijtwonden.

Dergelijke pathologieën worden ook toegeschreven aan anomalieën van occlusie, wanneer, tijdens de normale sluiting van tanden, de volgende defecten aanwezig zijn in het laterale deel:

• Midden diasteem - de opening tussen de eerste snijtanden van de bovenkaak. In de vroege verwisselbare beet (2,5 tot 4,5 jaar) is het diastema een normale fysiologische toestand wanneer het hoofdstel van de bovenlip tussen de tijdelijke centrale snijtanden passeert.Tijdens normale ontwikkeling tijdens de uitbarsting van de laterale snijtanden en hoektanden, sluit deze opening, en de bevestiging van het hoofdstel wordt verschoven en verweven in het slijmvlies van de bovenlip. In sommige gevallen kan de oorzaak van diasteem de aanwezigheid zijn van een overtollige tand in het gebied van divergentie van de centrale tanden van de bovenkaak (deze pathologie kan worden geïdentificeerd door röntgenonderzoek).
• Het verdringen van de tanden - deze anomalie van de beet treedt op wanneer de grootte van de tanden en tandbogen niet overeenkomen. Ongeveer 60% van de kinderen in de Europese bevolking vertoont een zekere mate van overvolle tanden. In een dergelijke situatie kan het verlies van een permanente of tijdelijke tand ervoor zorgen dat de aangrenzende tanden verschuiven naar het gebied van het defect om de leegte te vullen. De verdringing van de ondertanden in de adolescentie is voornamelijk te wijten aan de uitbarsting van verstandskiezen en de druk die ze hebben op het gebit.
• Tremes - openingen tussen de tanden. Het is belangrijk om te begrijpen dat bij de vervangbare beet de aanwezigheid van drie een normaal verschijnsel is, veroorzaakt door het feit dat de melktanden uiteengaan en een plaats voorbereiden voor permanente grotere tanden.Trems kunnen verschijnen met microdentia - de kleine omvang van de tanden zelf. In ieder geval moeten de ouders van het kind aandacht besteden aan dergelijke gaten tussen de tanden, omdat het voedsel daarin verstopt raakt, wat, bij slechte hygiëne, kan leiden tot cariës en ontsteking van het tandvlees.
• Transpositie of dystopie van de tanden - deze gelijkaardige termen verwijzen naar de uitbarsting van een tand op een ongebruikelijke plaats ervoor. Er zijn verschillende redenen voor dit fenomeen. Dit kan bijvoorbeeld de abnormale positie zijn van de tandheelkundige kiem als gevolg van erfelijke factoren, foetale afwijkingen tijdens de zwangerschap, maternale ziekte tijdens de eerste stadia van de zwangerschap, trauma van de bevalling, het opleggen van een pincet tijdens de verloskunde, enz. De reden voor de dystopie van de tanden kan anders zijn - gebrek aan ruimte in de tanden zorgt ervoor dat ze losbarsten buiten de tandboog: wangen, lippen, waardoor het kind letsel oploopt tijdens het kauwen en een ontstekingscentrum vormen, omdat het soms nogal moeilijk is om bij het schoonmaken naar een dergelijke tand te gaan.

De volgende afwijkingen bij de bite zullen in meer detail worden overwogen.

 

Distale beet

Distale bijten is de meest voorkomende bijtwondenpathologie onder de Europese bevolking.Velen associëren het voorkomen ervan met de aard van de voedselinname - we begonnen meer zacht voedsel te eten, in verband waarmee de behoefte aan kauwen en het toepassen van inspanningen verdwijnt. De onderkaak is verkleind, hij wordt niet meer naar voren geduwd en de bovenkaak heeft de overhand op de onderkaak. Distale beet is een anomalie van klasse II volgens Engl.

De foto toont een voorbeeld van de distale beet:

In de distale occlusie zijn er twee subklassen, afhankelijk van de inclinatie van de snijtanden van de bovenkaak.

Klasse II, subklasse I - de bovenste snijtanden neigen naar de bovenlip toe. De redenen voor de vorming van dit fenomeen kunnen de gewoonte zijn om duimzuigen, langdurig tepelzuigen, de gewoonte om de tong tussen de tanden te houden, evenals de hyperactiviteit van de spieren van de bovenlip en de ronde spieren in de mond.

De gezichtskenmerken van dit type occlusie zijn een concaaf profiel, open lippen, compensatoir uitrekken van de onderlip naar voren en naar boven. Soms zijn er gevallen van overmatige activiteit van de onderlip (bijvoorbeeld met de gewoonte om op de onderlip te bijten), dan gaan de bovenste snijtanden naar voren en vallen de lagere naar achteren uit de normale positie.

Klasse II, subklasse II - de bovenste snijtanden neigen naar de lucht. De oorzakelijke factor kan de gewoonte zijn om de bovenlip te bijten, evenals de infantiele, dat wil zeggen, het type slikken van de kinderen met de spanning van de spieren van de lippen en wangen. In dergelijke gevallen, bij het onderzoek van een patiënt, zijn de lippen gesloten, is de onderlip verdikt, een diepe vouw op de kin is vrijgegeven.

Distaal bijten gaat vaak gepaard met spraakstoornissen, onvermogen of problemen bij het bijten van voedsel, moeite met ademhalen, evenals pijn en disfunctie in het temporomandibulair gewricht.

Let op hoe de vorm van de kaak verandert na de behandeling van de distale beet:

 

Mesiale beet

Vergeleken met de distale beet, wordt de tegenovergestelde situatie waargenomen in de mesiale - wanneer de bovenkaak in grootte achterblijft achter de onderkaak. Dit is de derde klasse van bijtafwijkingen volgens de classificatie van Angle.

De redenen voor de ontwikkeling van mesiale beet kunnen zijn:

• geboortebreuk;
• vroege verwijdering van de tanden van de bovenkaak;
• genetische aanleg - het kind kreeg bijvoorbeeld een enorme onderkaak van zijn vader en een kleine bovenkaak van zijn moeder.

Vaak is met deze occlusie-anomalie zo'n fenomeen te zien als parodontale compensatie: de tanden op de bovenkaak zijn overvol, terwijl ze op de grote onderkaak precies zitten, en er soms kloven tussen zitten (drie).

Gezichtstekenen van mesiale beet: een convex profiel, prominent uitstekende kin, hangende bovenlip en uitsteeksel van de onderlip.

Mesiale beet draagt ​​bij aan de ontwikkeling van temporomandibulaire gewrichtsaandoeningen - vanwege de anterieure positie van het hoofd van de maxilla in de articulaire fossa, een constante verstuiking van het temporomandibulair gewricht, spanning van de temporale en kauwspieren en de ontwikkeling van pijn en hoofdpijn. Soms klagen patiënten tijdens de maaltijden over letsel aan de bovenlip met de tanden van de onderkaak.

 

Open beet

Een open beet is het niet verstoppen van de tanden in het voorste gedeelte, waardoor er een opening tussen hen ontstaat. Normaal gesproken moeten de bovenste snijtanden de onderste snijtanden overlappen met een derde van de kroon. Met de open bijter is overlap helemaal afwezig, of minimaal.

Er zijn de volgende soorten open bites:

• open voorbeet - geen overlapping in het voorste gedeelte van het gebit met gesloten laterale tanden;
• laterale open beet - wanneer de tanden elkaar overlappen in het voorste deel, sluiten de laterale tanden niet.

Onder de oorzaken van deze anomalie beschrijven:

• erfelijke factor;
• mondademhaling - in dit geval moet het kind een KNO-arts raadplegen, omdat het belangrijk is om te begrijpen waarom het kind door de mond ademt. Misschien was er een verwonding en is er een kromming van het neustussenschot of de aanwezigheid van adenoïden. Soms kunnen verzwakte immuniteit en frequente verkoudheid ook de nasale ademhaling van een kind belemmeren;
• vingerzuigende gewoonte, lange zuignippels en andere items;
• het infantiele type slikken en de gewoonte om de tong tussen de tanden te leggen;
• congenitale misvormingen - gespleten alveolaire proces van de lip en lucht;
• endocriene stoornissen;
• maxillofaciale tumoren.

Gezichtstekenen van open bijten: de mond is half open, maar als het mogelijk is om de mond te sluiten, dan is het gezicht gespannen.

Patiënten klagen over het onvermogen om voedsel volledig af te bijten en door te slikken, vaak wordt lispelen waargenomen.

Er zijn 3 graden van de ernst van de open beet, afhankelijk van de grootte van de verticale opening: I graad - tot 5 mm, II graden - van 5 tot 9 mm, III graden - meer dan 9 mm.

Let ook op welke tanden in de zijafdelingen zijn gesloten. Deze classificatie naar ernst wordt gebruikt door tandartsen bij de selectie van militaire militairen die een medisch onderzoek ondergaan.

 

Diepe beet

Diepe beet wordt genoemd, waarbij de boventanden de ondertanden overlappen. Soms rusten de onderste tanden met snijranden tegen het luchtslijmvlies, dan spreken ze van een traumatische diepe beet.

Mogelijke oorzaken (etiologie) van het optreden van een diepe beet:

• vroegtijdig verlies van kauwtanden (vanwege trauma of complicaties van cariës die leiden tot hun verwijdering, of hun primaire afwezigheid is adentia);
• schending van de neusademhaling;
• ongepast slikken;
• schending van de spraakfunctie;
• slechte gewoonte om verschillende items te zuigen;
• overtreding van de voorwaarden van tandjes krijgen, vooral in de laterale delen van het gebit;
• vroege slijtage van tijdelijke tanden.

Net als bij een open beet, worden ook drie graden van een diepe beet onderscheiden, afhankelijk van de ernst van de anomalie (dat wil zeggen, de mate van overlapping van de onderste dentitie en de bovenste).

Gezichtstekens van diepe beet:

• omkering van de onderlip naar buiten;
• de ernst van de kincrill;
• verkorting van het onderste derde deel van het gezicht (soms gebruiken artsen de term 'aviair gezicht').

In de regel klagen patiënten met deze anomalie van de beet dat ze moeite hebben met bijten en kauwen op voedsel, en vaak is er pijn in het temporomandibulair gewricht en zijn hoofdpijn mogelijk. Heel vaak treedt een spraakstoornis op - patiënten praten door hun tanden.

 

Kruis bijten

Zoals de naam al aangeeft, kruisen de tanden elkaar bij het kruisen.

Bij kruisocclusie is er een discrepantie in de grootte van de kaken in de zijafdeling. Orthodontisten verwijzen dit type beet naar transversale anomalieën en de pathologie kan eenzijdig en tweezijdig zijn.

Crossbite vindt plaats in zowel de anterieure als de laterale divisies.

Bij het type bijten onderscheiden orthodontisten de volgende typen van deze anomalie:

• met een verplaatsing van de onderkaak in de richting van de tong - lingual cross bite;
• in de richting van de wang - buccale kruisbeet;
• en naar de hemel - een palatale crossbite.

Oorzaken van afwijkingen:

• slechte gewoonten (hierboven vermeld);
• trauma of schade aan de kaak, inclusief geboortetrauma;
• het opleggen van een pincet bij de bevalling;
• gebrek aan individuele tanden;
• aandoeningen van het temporomandibulair gewricht (TMJ) - ankylose, gebruikelijke dislocatie van het gewricht, hypoplasie van het gewricht aan één zijde;
• de onuitwisbaarheid van de oppervlakken van melktanden;
• overtreding van de volgorde en timing van tandjes krijgen.

De onderstaande foto toont een voorbeeld van cross-bite bij een volwassene:

Frequente klachten van patiënten en ouders:

• de aanwezigheid van een esthetisch defect met een merkbare discrepantie tussen de grootte en de positie van de kaken;
• moeilijk eten
• schending van de juiste uitspraak;
• tandvleesaandoeningen als gevolg van mogelijk letsel bij kauwen en spreken;
• problemen met het maagdarmkanaal.

In de regel worden vertikale occlusie-afwijkingen gecombineerd met anomalieën in de sagittale richting.

 

De eerste afspraak met de orthodontist - zoals gewoonlijk

Vaak, wanneer ouders met kinderen naar een consult met een orthodontist komen, is hun eerste vraag zoiets als: "Dokter, zijn we niet te laat met de behandeling?" Het is inderdaad erg belangrijk om op tijd aan te komen, omdat de methoden van orthodontische behandeling grotendeels afhankelijk zijn van de specifieke leeftijd van het kind. .

Men moet ook in gedachten houden dat als het kind wordt gedisciplineerd en afgestemd op behandeling, de beet meestal sneller en efficiënter gecorrigeerd kan worden dan op volwassen leeftijd.

De eerste methode is beter om in 6-7 jaar te plannen, omdat op deze leeftijd de eerste permanente tanden van de boven- en onderkaak losbarsten. U kunt echter eerder een aanvraag indienen als u ziet dat uw tanden een beetje anders groeien dan verwacht - om uzelf te verzekeren en de situatie niet te activeren.

Het is belangrijk om het kind goed voor te bereiden voordat je naar de dokter gaat, waarbij je uitlegt dat de arts alleen naar de tanden zal kijken (zodat het kind niet bang is en bereid is om samen te werken met de arts).

Bij het primaire consult, vanaf de leeftijd van 4-5 jaar en ouder, wanneer de kinderen al bewuster zijn, kan de arts u verwijzen naar het orthopantomogram-beeld. Dit zal helpen bij het beoordelen van de toestand van het tandheelkundig systeem, de aanwezigheid of afwezigheid van een kind van de beginselen van alle permanente tanden, de locatie van de wortels van tijdelijke tanden, evenals het ontwikkelingsstadium van de tanden.Soms blijven er tijdelijke tanden in de kaak hangen en zijn deze een obstakel voor permanente uittreding.

Ook kan met behulp van een orthopantomogram de aanwezigheid van carieuze holtes, hun diepte, de brandpunten van het ontstekingsproces in de wortel van de tand worden beoordeeld, de toestand van de onderliggende botstructuren van de boven- en onderkaak worden bekeken (maxillaire sinus, mandibulair kanaal). Dit alles helpt om het verloop van de behandeling van bijtafwijkingen goed te plannen.

Bij de eerste opname kan de orthodontist foto's maken van het gezicht en het gebit van de patiënt en kan hij ook foto's maken van de boven- en onderkaak om de beet van het kind volledig te beoordelen.

Op een briefje

Soms zijn artsen van plan om de indrukken als een apart bezoek te nemen (meestal 's ochtends). De afdrukken worden verwijderd met behulp van speciale tandlepels in maat en vorm van de kaken.

Het is beter om deze procedure uit te voeren op een lege maag of na 2 uur na het eten, omdat een specifiek vreemd lichaam een ​​emetische reflex kan veroorzaken wanneer het in contact komt met de zachte weefsels van de mondholte. Dit zal op zijn beurt een onaangename indruk op het kind achterlaten en kan de kwaliteit van de vertoning beïnvloeden.

 

Waarop lette een orthodontist?

Allereerst vestigt de orthodontist de aandacht op de klachten van het kind zelf en zijn ouders. Ook beoordeeld:

• harmonieuze ontwikkeling van het gezicht;
• hechting van de bovenlip en de tong frenulum;
• diepte van de vestibule van de mond;
• toestand van de orale mucosa;
• de spraak van de patiënt (wellicht heeft het kind spraaktherapie nodig).

Net als alle artsen verzamelt een orthodontist een geschiedenis van het leven en de gezondheid van een kind. De arts zal ook belangrijk zijn om de aard van het verloop van zwangerschap en bevalling te kennen. Bovendien speelt het type voeding een belangrijke rol in het proces van vorming van tandafwijkingen.

Als er klachten zijn van pijn of spierspanning in het temporomandibulair gewricht, kan de arts aanvullende onderzoeken voorschrijven - een röntgenfoto van het temporomandibulair gewricht bij het openen en sluiten van de mond; elektromyografie is een methode om het gecoördineerde werk en de tonus van de kauw- en temporale spieren te evalueren.

In sommige gevallen is computertomografie (voor de volledigheidsbeoordeling van de structuren van het maxillofaciale gebied) vereist.

Op de leeftijd van 12-14 jaar en later, is het belangrijkste criterium voor het maken van een juiste diagnose de studie van de röntgenfoto van het hoofd in laterale projectie.Dit soort onderzoek stelt de arts in staat om een ​​idee te krijgen van de aard van de groei van de kaakbotten ten opzichte van elkaar en de basis van de schedel. En ook over de vorm van de pathologie van de beet - ofwel een anomalie van de beet werd alleen gevormd vanwege het gebrek aan ruimte voor de tanden in de tandboog, of het is te wijten aan onderontwikkeling en onjuiste positie van de kaken, die corrigeerbaar is, maar soms de tussenkomst van de maxillofaciale chirurg vereist.

 

Bijten Afwijkingen Behandelingsmethoden

Bij de behandeling van bijtafwijkingen bij kinderen kan de arts verschillende functionele apparaatcombinaties gebruiken.

Het kunnen bijvoorbeeld verwijderbare plaatinrichtingen met een expanderende schroef en combinaties van aanvullende elementen zijn. De taak van deze apparaten is om de groei van de kaken ten opzichte van elkaar te normaliseren. Platen oefenen vanzelfsprekend druk uit op de tanden met behulp van boogelementen of lussen (bijvoorbeeld een Reinbach-lus om de diasteem te sluiten), maar ze kunnen niet voldoende reageren op het karakter van de helling van de tanden.

Daarom kan de arts bij een aanzienlijke druk en verkeerde positie van de tanden het gebruik van een beugelsysteem aanbevelen, omdat het de beugels zijn die de positie en kanteling van de tanden volledig kunnen beïnvloeden.

Is belangrijk

De wijze van het dragen van plaat verwijderbare expanderende apparaten voorgeschreven door een arts. De hoofdregel is dat als u resultaat wilt behalen met de behandeling, u het apparaat dag en nacht zoveel mogelijk moet dragen. Soms klagen patiënten, maar vooral ouders van kinderen, dat hier, zeggen ze, we geld hebben betaald, maar er is geen effect. De dokter begint te vragen: "Hoe draag je?". Antwoord: "Nou, na school een paar uur, 's nachts weigert het kind te slapen met een record ..."

Er zijn ook verwijderbare apparaten die de abnormale beet corrigeren door het werk van de spieren van de maxillofaciale regio te normaliseren - bijvoorbeeld de functionele regulator van Frenkel. Het ontwerp bevat speciale elementen: zijschermen voor wangen en labiale pellets die samen met een metalen boog worden bevestigd.

De Frenkel-regelaar is verdeeld in drie typen, afhankelijk van de bijt-anomalie van het kind. Het beïnvloedt het sluiten van de lippen, de ademhaling en de positie van de tong.

Als er klachten zijn over het temporomandibulair gewricht, kan de arts het dragen van een gewrichts-siliconenspalk voorschrijven.Nu produceerde een groot aantal verschillende combinaties van deze apparaten, zowel binnenlandse als buitenlandse fabrikanten. De keuze van het type van dergelijke apparaten hangt ook af van het type occlusie-afwijking en de leeftijd van het kind.

De taak van gewrichtsband siliconenbanden is om de spieren rondom het gewricht te ontladen en een soort van "herprogrammering" van hun werk om de functies van het gewricht te normaliseren, de belasting van de structurele elementen (capsule, ligamenten) te verminderen. Het is ook belangrijk om het door de arts voorgeschreven draagregime in acht te nemen, zodat de behandeling niet wordt verspild.

Op een briefje

Een orthodontist kan u myogymnastiek aanbevelen - dit is een complex van fysiotherapie-oefeningen om het gecoördineerde werk van bepaalde spieren te garanderen. Het complex kan worden toegewezen als een afzonderlijke behandelingsoptie, of met als doel de vorming van ongepaste beet te voorkomen. Myogymnastiek vereist discipline en interesse van het kind, evenals een bezoek aan de dokter om de oefening elke twee weken te controleren, dus niet alle orthodontisten gebruiken deze methode in hun dagelijkse praktijk, hoewel het zeer effectief is.

Het gebruik van een beugelsysteem bij de behandeling van bijtafwijkingen is de voorkeursmethode (ook op volwassen leeftijd).Wat is een beugelsysteem? Simpel gezegd, beugels zijn vaste apparaten die aan de tanden zijn bevestigd, met sloten, die een speciaal programma hebben voor het bewegen van tanden. De beweging wordt uitgevoerd door de boog, die in deze sloten is bevestigd, de boog beweegt en de ideale vorm van de tandboog bereikt.

De gemiddelde behandelingstijd op beugels is 1,5-2 jaar.

Tegenwoordig zijn er veel aanpassingen aan beugelsystemen. Bijvoorbeeld:

• geligeerde beugels, dat wil zeggen, de boog is aan de beugel gebonden met behulp van speciale metalen of rubberen ligaturen. Ligaturen bieden een harde greepboog met een beugel en beperken de slip langs de tandboog. Het nadeel van deze apparatuur is de noodzaak van frequente bezoeken aan de dokter - één keer per maand (en sommige artsen schrijven elke twee weken patiënten voor). Bezoeken zijn nodig om ligaturen te vervangen, omdat ze de neiging hebben om te verzwakken.
• Zelfligerende beugelsystemen verschillen van de vorige doordat er bij het ontwerp van een beugel een deksel is dat de boog in het slot houdt. Dit zorgt voor een meer vrij glijden van de metalen boog langs de dentitie, hetgeen comfortabeler is voor de patiënt, vermindert het aantal bezoeken aan de dokter en de behandelingstijd. Maar dergelijke haakjes zijn duurder dan ligatuursystemen.

Beugelsystemen verschillen ook in het materiaal waaruit ze zijn gemaakt:

• De eenvoudigste en meest opvallende zijn metalen beugels. Plus dat ze heel duurzaam zijn. Als de beugel is afgepeld, kan deze opnieuw worden geplakt. De praktijk leert dat metalen beugels een vermindering van de behandelingsvoorwaarden voor abnormale occlusie garanderen.
• Kunststof beugels zijn meer esthetisch, omdat ze samenvallen met de natuurlijke kleur van tanden. Van de minnen - ze zijn geverfd van voedsel en zijn niet zo duurzaam als metalen, wat de arts soms dwingt een nieuwe beugel te lijmen vanwege de initiële uitval, wat een extra kostenpost voor de patiënt is.
• Keramische beugels - niet zichtbaar op de tanden, duurzamer dan plastic. Van de minnen - vanwege de hoge mate van boogwrijving in het kasteel, neemt de totale behandeltijd toe. De kosten van dergelijke beugels zijn hoger dan die van metaal en plastic.
• Saffierbeugels - het meest transparant en onzichtbaar op de tanden, maar veel duurder dan analogen.
• Lingual braces - de arts fixeert dit type beugel aan de linguale kant van de tanden. Ze zijn dus niet zichtbaar voor anderen. Bij het dragen van dergelijke beugels doen zich echter bepaalde moeilijkheden voor: constante irritatie van de tong, verstoorde dictie.Lingual braces vereisen meer zorgvuldige zorg en hygiëne dan in het geval van het dragen van conventionele beugels. De arts bestelt de hele set voor elke patiënt afzonderlijk en bijgevolg, als de beugel of de boog breekt, zullen problemen met het repareren en vervangen optreden, omdat bogen en beugels van andere systemen in dit geval niet werken. De kosten van behandeling met linguale beugels zijn veel hoger dan op conventionele systemen.

Op een briefje

Het is belangrijk om een ​​goede hygiëne te handhaven bij het behandelen met beugels, uw tanden poetsen na elke maaltijd en het gebruik van borstelborstels naast de borstel om het gebied rond de beugel tussen de boog en de tanden te reinigen. Als we de hygiëne verwaarlozen, dan is de vorming van witte vlekken op de tanden mogelijk - focussen van glazuur demineralisatie op de plaats van de accolades, dergelijke vlekken komen niet later en vereisen behandeling.

 

Methoden voor het voorkomen van bijtafwijkingen

Het is bekend dat het altijd beter is om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen dan de effecten ervan te genezen.

Om de ontwikkeling van malocclusie te voorkomen, moet u de slechte gewoonten van het kind aanpassen. Bijvoorbeeld op tijd om het kind van de tepels te scheiden.Als het onmogelijk is om een ​​kind alleen te beïnvloeden, kunt u een speciale set apparaten kopen om occlusie-afwijkingen te voorkomen, wat geschikt is voor de leeftijd van het kind (hiervoor is het beter om een ​​arts te raadplegen om de juiste apparatuur voor u te vinden).

Onder de reeks apparaten voor het voorkomen van de vorming van anomalieën van de beet kan bijvoorbeeld het volgende worden benadrukt:

• Karbitz vestibulaire plaat - het lijkt op een tepel, het grenst aan het vestibulaire oppervlak van de tanden, waardoor het kind wordt gespeend van de slechte gewoonte om vingers, fopspeen, lippen te zuigen, zijn tong tussen de tanden te leggen, enz.
• Kraus 'vestibulaire plaat - getoond wanneer de gewoonte om aan de tong te zuigen aanwezig is en de functie van slikken verminderd is.
• Mulleman's Propsor - dit apparaat interfereert met orale ademhaling, is geïndiceerd bij de behandeling en preventie van distale occlusie en open bijten, houdt de kaak in de uitgestrekte positie en scheidt de kauwtanden.

Er zijn andere soorten apparaten voor het voorkomen van de vorming van bijtafwijkingen en voor elk type occlusie.

Monitoring van de gezondheid van het kind vereist de opname van zowel tandartsen als huisartsen om de juiste ontwikkeling van alle organen en systemen te monitoren.Regelmatige bezoeken aan een kinderarts, huisarts, KNO-arts en logopedist zullen de problemen van het tandheelkundig systeem helpen opmerken.

Natuurlijk wordt orthodontische behandeling meestal niet uitgevoerd om vitale redenen, maar hangt alleen af ​​van de wens van de persoon om zijn uiterlijk (of het uiterlijk van het kind) te verbeteren. Maar men moet zo'n belangrijke factor als de psycho-emotionele toestand van het kind met een abnormale beet niet vergeten: zelfs al is er een ogenschijnlijk onbeduidende tekortkoming, het kind voelt zich al niet zoals iedereen, hij wordt vaak depressief en teruggetrokken. Dit wordt op zijn beurt weerspiegeld in zijn communicatie met anderen en het gevoel van eigenwaarde, dat vaak de rest van zijn leven een stempel drukt.

Welke behandelmethode u ook kiest, veel hangt af van de gemoedstoestand van u en uw kind voor langdurige behandeling in overeenstemming met specifieke aanbevelingen van de draagregime-modus, evenals op uw vertrouwen in de arts en de coördinatie van uw acties met hem.

Wees gezond en wees alert op de gezondheid van uw kinderen!

 

Interessante video over de classificatie van bijtafwijkingen en behandelmethoden in geschikte situaties

 

Een orthodontist vertelt over de belangrijke nuances van het corrigeren van de verkeerde beet